Dichroplus robustulus (Stål 1878)
 
Distribución geográfica
Distribución
Sin perjuicios económicos registrados
  • Argentina
    • Corrientes
    • Entre Ríos
    • Misiones
  • Uruguay
Otra distribución
 
  • Pezotettix robustulus Stål 1878
  • Trigonophymus robustulus; Kirby 1910
  • STÅL. 1878a. Systema acridiodeorum. Essai d'une systematisation des acridoidées. Bihang till Kongliga Svenska Vetenskaps-akademiens Handingar 5(4):1-100.:7.
  • KIRBY. 1910. A synonymic catalogue of Orthoptera. Vol. 3. Orthoptera Saltatoria. Part. 2. (Locustidae vel Acrididae). British Museum, London, 674 pp.
  • REHN. 1913b. A contribution to the knowledge of the Orthoptera of Argentina. Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia 67:270-292
  • LIEBERMANN. 1929b. Morfología y sistemática de las tucuras argentinas (Acridoideos). Anales de la Sociedad Cientifica Argentina 108:463-496.
  • LIEBERMANN. 1939a. Catálogo sistemático y biográfico de acridoideos argentinos. Revista de la sociedad Entomológica Argentina 10:125-230
  • LIEBERMANN. 1955. Primeira relaçao sistemática dos acridoideos do Brasil. Memórias do Instituto Oswaldo Cruz 53:329-344.
  • LIEBERMANN. 1968a. [1967]. Lista algabética preliminar de las tucuras de la tribu Dichroplini de la región neotropical (Orth. Acrididae). Revista de la Sociedad Entomológica Argentina 30:27-36.
  • BENTOS-PEREIRA. 1989. Distribución geográfica de las especies del género Dichroplus Stål (Orthoptera, Acrididae, Melanoplinae). Revista Brasileira de Entomología 33(1):31-47.
  • CIGLIANO & OTTE. 2003. Revisionary study of the Dichroplus maculipennis species group (Orthoptera: Acrididae: Melanoplinae). Transactions of the American Entomological Society 129:133-162.
Creative Commons License Excepto en los lugares indicados, los contenidos de este sitio están bajo una licencia Creative Commons Reconocimiento-CompartirIgual 4.0 Internacional.